Kara don ak içlik
Yarısı yok kara lastikle
Omzumda dokuma bezden çantam
İçin de on yapraklı defterim
Senin verdiğin kalemle
Karşına geldim
Neyim, kimim, neredeyim?
Hangi dünya da hangi çağ da yaşadığımı bilmezdim
Sıralarımız yoktu
Sen yaptın kavak tahtalarından
Tebeşirimiz yoktu
Ak toprağın vardı
Nasıl bilirdin
Nasıl tasarlardın yokları ?
Ben gibiler dizi dizi senin önünde
Senin sıralarında
Umutla bakardık gözlerine
Bu Atatürk, bu bayrak, bu defter, bu kalem,
Çocuklarım bu alfabe bu tebeşir
Hepsi çağdaşlık ve sevgi dedin
Bilgiden sevgiden çağdaşlıktan başka
İşin yok muydu senin
Sevgili öğretmenim tuttun ellerimden
A, b yazdırdın kara tahtaya
Yazamadım korktum
Sen mutluydun güldün
Ve de aferin dedin
Diplomamı verdin
Şad olsun ruhun öğretmenim.