Mevsim,
Obilinen hüzün mevsimi değil
Zamanın kanatları, kaprisi dünden yırttı
Sen Havva Kızısın
Ben ise Adem oğlu,
Karın ağrısı tuttu densizliğin,
Bırak sarı düşünceleri
Beynin ölü hücrelerinde saklı kalsın
Birbirimize karşı;
İki deniz kestanesi aralığında durmayalım
İnsanoğluna yaşama sevinci veren
Hergüzel nesneyi
Avına hazır, kedi sessizliğiyle yakalayalım
Dünyayı
Yeni baştan yaratmaya ne dersin?
Zaman uçağa binmiş değil,
Saat akreple, yelkovanı,
Henüz koynuna sokmadı
Haydi!
Uzatalım pembe ellerimizi
Yeni hayatın
Yumuşak ellerini tutmak için
VAKİT HİÇTE GEÇ DEĞİL