Baharda yeşerir kırın bayırın
Dünya da bulunmaz Kuzören
Zümrütten yeşildir tarlan çayırın
Babam orda yatıyor cennetlik toprağın taşın
Karlar erir, coşar akar dereler
Çiçekten çiçeğe konar arılar
Çan sesleri ile otlar sürüler
Cennetten ses verir kuşun Kuzören
Nasırlı ellerde çorakla tırpan
Bu eller çift süren tohum serpen
Onun için boldur arpanla buğdayın
Tarımla sanattır işin Kuzören
Herkes Kuzören’i yükseltmek ister
Amacım köyüme hizmet etmek der
Her yıl yaparsın bir yeni eser
Yıllarla gençleşir yaşın Kuzören
Her gencin bir aydın, bir yurdun eridir
Geçim kaynakları alın teridir
Ne kadar övünsen öyle yeridir.
Dağlardan yücedir başın Kuzören
Kuzören’i candan seviyor Ömer Osman
Yansızdır oralı sanmayın sakın
Yürekten ne diler Kuzören’e siz ona bakın
Bitmesin ekmeğin aşın Kuzören
Çok dünyadan gelip çok gezip tozan
Bakınca yapıyor ruhsuzu ozan
Cehenneme gitsin bu köyü bozan
Çağlar boyu yaşa Kuzören