Uzun bir nöbetti bizimkisi .Ümmetin umudu olmak için çıkılan uzun ve zorlu bir yolculuğun nöbeti . Şehir şehir, mahalle mahalle, ev ev tutulacak bir nöbet..
NÖBET YERİNİ TERKETTİK...
Kimimiz terk etti tepeyi, ganimetlerin peşinden koşup gittik. Ne zafere ulaşabildik, ne de ganimet toplayabildik . Ne evlerimizi koruyabildik, ne şehirlerimizi, ne de nesillerimizi. Tüm tepeleri kaybettik…
ÇOK ŞEYİMİZİ KAYBETTİK...
Kimimiz amansız bir “vehn” hastalığına yakalandı bu yolda . Dünya sevgisi ve ölüm korkusu kapladı yüreklerimizi. Yürürken mal, makam, şan, şöhret, güç, kuvvet ne varsa topladık yoldan. AVM’lerin, lüks İslami otellerin, milyarlık iftar sofralarının pençesinde tükenip gittik ...
AHİRETİMİZİ KAYBETTİK...
Kimimiz Tâlut ordusunun imtihan edildiği nehirle imtihan edildi yolda…
ONURUMUZU KAYBETTİK...
Yola çıktıklarımızı, yolda bulduklarımızla değiştirdik. Düşmanlarımızı yakın, dostlarımızı uzak tuttuk. Yakınlaşan düşman dost olmadı amma uzaklaşan dostlarımızı düşman ettik sonunda…
KARDEŞLİĞİMİZİ KAYBETTİK...
Kimimiz Züleyha’lara rastladı yolda… Nefsimizin ardına düşüp gittik. Ne Yusuf olabildik, ne de ben Allah’tan korkarım diyebildik… Apart dairelerin tek odalarında, gizli nikahlarla ve sonu gelmez zevkü sefalarda...
YALANLARLA KAYBETTİK...
Kimimiz Salebe’lere katıldı yolda… Dava için çıktığımız yolda davarların peşine takılıp gittik. Vadi dolusu mallar doyurmadı gözümüzü…
ŞUURUMUZU KAYBETTİK...
Kimimiz Kuzman’lara dönüştü yolda… Nice Uhud’lar gördük amma, desinler, görsünler, bilsinler, sevsinler, övsünler diye savaştık…
İHLASIMIZI KAYBETTİK...
Allah’ın rızasından başka kaybedecek bir şeyi olmayanlardık yolun başında . Şimdi ellerimizde kaybetmekten korkacağımız çok şey var amma her şeyimiz olan “o bir şeyi” sonunda...
DAVAMIZI KAYBETTİK …
kaynak : Ahmet TAŞGETİREN
YORUMLAR