KÜFÜR VE ÇOCUKLARIMIZ

Dilimiz,ağzımız çok mu bozuldu ne?Herhalde biz büyükler düzgün konuşmuyoruz.
Küfür- kefir konuşuyoruz ki çocuklarımız da bizden kopya, hem konuşmaları bozuk, hem de
Ağızlarında bolca küfür.Üç cümlelerinden biri küfürlü cümle.Konuşmalar çok sığ,basit, argo içerikli, bozuk Türkçe cümleler.
    Başlığı küfür olarak yazınca az- çok anlamışsınızdır.Burada Allah’ı tanımamak, Allah’a isyan anlamındaki küfürden, yani “kafir” olma durumundaki küfürden bahsetmeyeceğiz.Allah hepimizi, çocuklarımızı  böyle isyan ve küfürden, kafir olmaktan korusun.amin.
    Biz burada baya bildiğiniz hakaret içerikli,halk arasında “sövme” tabir edilen, hatta daha açık tabiriyle” ana- avrat” küfürden bahsediyoruz.
    Caddelerde sokaklarda çocukların, gençlerin konuşmalarına bir kulak kesilin.Konuşmalarını çokça küfürle süslediklerini görürsünüz!Hatta kız arkadaşlarının yanında.Duyarsınız ve onların yerine siz utanırsınız.Elinizden gelse dövesiniz gelir.
    Kim öğretiyor? Birileri topluma “küfür” mü pompalıyor? Derken;cahil  babaların, küçük çocuklarına; yeni konuşmaya başladıkları anlarda-çocuksu ,sevimli dudaklarını büzüş-
Türerek konuştukları- dönemlerde” oğlum! Dayına- emmine bir sövüver bakayım” dediği,çocuğun da tüm saflığıyla,sevecenliğiyle sövmesinin ardından,gevrek-gevrek kahkaha ile gülmesi aklımıza geliveriyor.İyi bir şey yapılmış casına ,yaptırmış casına  öğünerek, böbürlenerek hareket etmesi acaba çocuğun bilinç altına yerleşip ileride “galiz” küfürler yapmasına zemin mi  hazırlıyoruz. Yoksa “ağaç yaşken eğilir” atasözümüz mucibince  çocuklarımızı iyi bir şey öğrettiğimizi zannederek küçükten çocuklarımızı küfre mi alıştırıyoruz, öğretiyoruz.
    Tabi sadece bu değil.Bunun dışında çocukların büyüme aşamasında anne- babalardan mutlaka “küfür” edenlerin var olduğu  malum. Ayrıca yanlış arkadaşlar,arkadaşlıklar…
    Eskiden Osmanlı’ da “hayvan, eşek” demenin küfür sayıldığını biliyoruz.Demek ki biz bu sahada eğitimde baya ileri bir safhaya gelmişiz ki , çocuklarımız “ana- avrat” küfreder noktaya geldiler.Acaba cahil ana-babaların yanında öğretmenlerimiz filanda mı küfürlü konuşuyorlar. Düşünmesi bile korkunç.
    Burada bir hatıramı anlatmadan geçmeyeyim.( Şimdi hatıra yerine ekseriyetle “anı” deniyor.).Sene 2000 .Teneffüs,Okul bahçesinde nöbetçiyim,geziyorum; gençler, ortalık cıvıl-cıvıl, gülüşüp- konuşuyorlar, itişip kakışıyorlar,normal.Basket potasının  altına doğru ilerlediğimde; üç  öğrenci  basket direğine  yaslanmış konuşuyorlar.İçlerinden birsi bağırıyor” lan anasını – avradını…. Nerde kaldın ağaç olduk burada.”Bahçe giriş kapısı tarafından gelen diğer öğrenci cevap veriyor.”Yav  işte  şura-şura uğradım,şöyle-şöyle oldu” diyerek diğerlerinin yanına geldi Ben de yanlarına vardım.”Yazıklar olsun size, bu arkadaşın sana “ana –avrat”  küfrediyor, sende hiçbir şey olmamış gibi  cevap veriyor ve arkadaşlığa devam ediyorsun.Ana ve avrat biz Türklerde- Müslümanlarda en kutsal değerlerdir.Bırak küfretmeyi ,küfrettirmeyi en küçük bir hakaret sözü bile söyletmeyiz.. Böyle bir küfürle arkadaşlık, dostluk biter. Ben bekliyordum ki “sen çabuk sözünü geri al ve bir daha olmasın deyip özür diletirsin”. Ama sana size ne kadar olağan geliyor,normal bir şeyden bahsediyormuş gibi kabul ediyorsun,ediyorsunuz.Ağzınızı düzeltin. Yazıklar olsun size”dedim”
    Evet şu anda çocuklarımız maalesef sokaklarda gayet normal şeyler  konuşuyorlarmış gibi küfürlü kelime ve cümlelerle konuşuyorlar,argo konuşuyorlar,hatta gayri ahlaki şeyler konuşuyorlar.Bir de bu konuşmalar, küfürlü olmanın  yanında kültürsüz boş şeyler.Daha önce çocuklarımızın okumadıkları konusunda yazmıştım.Biz aile büyükleri olarak örnek olduğumuzu unutmayalım . Başta kendimiz, konuşmalarımızı küfürsüz ve temiz hale getirelim.Kitap okuyalım,çocuklarımıza da okutalım.Küçükten itibaren çocuklarımıza küfür yerine bilinçli ebeveynler gibi şahadet parmağını kaldırtarak “Allah bir” demeyi öğretelim.Küfür ve kötü konuştuğu zaman;” bak ağzına acı biber sürerim” diyelim gerekirse de sürelim. Çocuklarımızı küfürlü, kötü konuşmalardan ,el-kol hareketlerinden uzak tutalım,uzak tutmaya çalışalım.Çocuklarımıza iyi ahlaklı olmalarını ve iyi arkadaş seçmelerini tavsiye  edelim.Ayrıca da sansürsüz internette yayınlanan ,bol küfürlü konuşmaların çok olduğu filimlerden uzak tutmalıyız, çocuklarımızı.Sanal alemden çekip alma yollarını aramalıyız. 
    Sözün özü çocuklarımızı küfürlü konuşmalardan,argo ve bozuk Türkçe konuşmaktan  veliler ve öğretmenler olarak uzak tutalım.Sağlıklı ve temiz nesiller yetiştirmek dileklerimle